Το σύγχρονο σώμα -είτε ως θεωρητικό κατασκεύασμα είτε ως μια φυσική και αισθητηριακή οντότητα- δεν είναι το ίδιο όπως ήταν πριν έναν αιώνα, ούτε ακόμα όπως  δέκα ή είκοσι χρόνια πριν. Η ανάδυση της επαυξημένης εμπειρίας υλοποιείται όταν το ψηφιακό επίπεδο επικαλύπτει το φυσικό περιβάλλον, επιτελώντας έτσι εκτεταμένες συναντήσεις μεταξύ σώματος και νου. Οι συμπεριφορές, οι επιθυμίες, οι ταυτότητες ή οι χρονικές, ρευστές ταυτοποιήσεις έχουν αλλάξει ριζικά την κατανόηση της ανθρώπινης συν-κατοίκησης των σωμάτων, ιδιαίτερα σε γεωγραφικές, πολιτικές ή οικονομικές μητροπόλεις.

Έχουμε αποκτήσει πλέον τη δυνατότητα να μεταλλάσσουμε τον εαυτό μας και το σώμα μας, με την καθοδήγηση της τεχνολογίας και συνδέουμε τη ζωή μας με νέες ριζωματικές συνθήκες. Η ετερότητα και η ομοιότητα τίθενται υπό αμφισβήτηση και τα αναλώσιμα μετα-σώματα εμφανίζονται ως μέσα επιτέλεσης μιας νέας σύγχρονης ενσώματης κατάστασης, τόσο στο φυσικό όσο και στο εικονικό περιβάλλον. Η πολυπλοκότητα, η συνδεσιμότητα και η εικονικότητα ξεπερνούν το χώρο-χρόνο των ενσώματων συνθηκών της αρχιτεκτονικής, προβάλλοντας νέες πρακτικές σχεδιασμού.

Το ερευνητικό έργο Disembody στοχεύει στο να συνδυάσει τις πτυχές της σύγχρονης αρχιτεκτονικής έρευνας με πειραματισμούς πάνω σε νέες διαδικασίες σχεδιασμού, δηλαδή σκοπεύει να συνδέσει το ψηφιακό αρχιτεκτονικό σχεδιασμό με σωματικές ανάγκες και ενσώματες προϋποθέσεις.