Έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη, Κτήριο οδού Πειραιώς, 2 Δεκεμβρίου 2008 – 11 Ιανουαρίου 2009, αφιερωμένη στο έργο του Παντελή Λαζαρίδη, εικαστικού και καθηγητή της Αρχιτεκτονικής. Η έκθεση, που είναι μια αναδρομή στα σαράντα επτά έτη δραστήριας παρουσίας του στο χώρο της τέχνης, της αρχιτεκτονικής, της εκπαίδευσης και της πολιτικής, πραγματεύεται τη σχέση της τέχνης με την πολιτική συνείδηση του καλλιτέχνη. Την επιμέλεια της έκθεσης και του πολυσέλιδου καταλόγου που τη συνοδεύει έχει η Έφη Στρούζα, ιστορικός της Τέχνης, Πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Ενώσεως Κριτικών Τέχνης.

Ο χαρακτηριστικός τίτλος της έκθεσης, Parkour– Στάσεις, Παραβάσεις και Ελιγμοί, υπονοεί την διαρκή διακινδύνευση και την περιπετειώδη κινητικότητα στη δημόσια σφαίρα και συσχετίζεται με την περίπλοκη προσωπική διαδρομή του Παντελή Λαζαρίδη στα πεδία της καλλιτεχνικής, της ακαδημαϊκής και της πολιτικής δραστηριότητας.

Τα 250 περίπου έργα, που παρουσιάζονται στο ισόγειο και το αίθριο του κτιρίου της οδού Πειραιώς, καλύπτουν μια περίοδο σχεδόν πενήντα ετών, από το 1961 έως σήμερα. Τα θέματα, οι τρόποι και οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται εκφράζουν χαρακτηριστικά γνωρίσματα από την περίοδο των νεο-πρωτοποριακών αναζητήσεων έως τις πρόσφατες προσεγγίσεις της εικόνας και της γλώσσας των μίντια: έργα ζωγραφικά και πλαστικά, συναρμογές, κατασκευές, περιβάλλοντα, εγκαταστάσεις, ηχητικά περιβάλλοντα, ψηφιακά έργα μεγάλων διαστάσεων, βιντεοπροβολές.

Ιδιαίτερη σημασία έχει το «εργαστήριο», όπου ο θεατής μπορεί να επεξεργαστεί τις ψηφιακές εικόνες του αρχείου του καλλιτέχνη, πραγματοποιώντας μια διαδραστική σχέση με το καλλιτεχνικό έργο.

Τα έργα της τελευταίας περιόδου, από το 2000 έως σήμερα, πέρα από τη θεματολογία, το ύφος και την αναφορά τους στο δημόσιο στοιχείο, προτείνουν μια διαφορετική αντιμετώπιση του καλλιτεχνικού έργου, ως απόρροιας της πολιτικής θέσης που αναζητά την υπέρβαση της έννοιας του «πρωτοτύπου» και της «αξίας» του «μοναδικού». Οι μεταποιημένες και ψηφιακά επεξεργασμένες εικόνες των μίντια, αναπαράγονται με πολλαπλά μέσα, αναρτώνται και διατίθενται στο χώρο με εναλλακτικούς τρόπους. Με σαρκαστικό πνεύμα, ο καλλιτέχνης επιχειρεί να συνθέσει αξίες πέραν των αγοραίων, εισάγοντας το θεατή σε μια νέα σχέση με την καθημερινότητα, την αρχιτεκτονική και τη χρηστικότητα του έργου τέχνης (από το κείμενο της Έφης Στρούζα από τον κατάλογο της έκθεσης).

Διαδραστικό Εργαστήριο

Το «Εργαστήριο» είναι μια εγκατάσταση και αποτελεί μέρος της έκθεσης, δεν είναι συμπλήρωμά της. Είναι ο τόπος των αποκωδικοποιήσεων, της πληροφόρησης και συμμετοχής στα δεδομένα και τις επεξεργασίες που χρησιμοποίησα και θα μπορούσε να γίνει τόπος ζυμώσεων και δημιουργικής δράσης.

Στο «Εργαστήριο» μπορεί ο επισκέπτης να φυλλομετρήσει την Βάση Δεδομένων εικόνων, είτε στην ψηφιακή της μορφή "Image Base", είτε στην πραγματική

Παράληλες Εκδηλώσεις

Στο πλαίσιό της έκθεσης, αρθρωμένες γύρω από τα ζητήματα που θέτει το έργο του Λαζαρίδη, πραγματοποιήθηκαν αρκετές παράλληλες εκδηλώσεις:

·         η Ημερίδα-Συμπόσιο, με θέμα «Σύγχρονη Τέχνη και Πολιτική», που οργάνωσε το Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

·         η μουσική εκδήλωση με θέμα «H εικόνα στη Μουσική», μια συναυλία με τον διεθνή πιανίστα Γιώργο-Εμμανουήλ Λαζαρίδη, με έργα Schumann (Καρναβάλι op.9), Granados (Goyescas, έργα αφιερωμένα στον Γκόγια), Mussorgsky (Εικόνες από μια Έκθεση) και Λαζαρίδη (Αυτοσχεδιασμοί)

·         Ο Ήχος σαν Εικόνα και η Εικόνα σαν Ήχος, ηχητική παρέµβαση από το 12µελές σύνολο φωνητικού αυτοσχεδιασµού του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας, µε αφορµή και αφετηρία την έκθεση. Εναλλακτική ανάγνωση και ερµηνεία ενός σπασµένου πολυσήµαντου γρίφου, ανταπόκριση στην πρόκληση για διαδραστικές δηµιουργικές σχέσεις, µια εξερεύνηση και εκφραστική προσέγγιση του εικαστικού γεγονότος µέσα από µια άλλη µορφή τέχνης, χωρίς αυτονόητες αντιστοιχίσεις µε τα εικαστικά έργα. Εµψύχωση-Συντονισµός: Μαρία Θωίδου.

Δείτε την σχετική ιστοσελίδα του μουσείου.

Database of Images